Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

ΤΟ ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΗΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ ΤΟΥ κ. ΣΑΜΑΡΑ

Γράφει ο Ναπολέων Λιναρδάτος
Η σοσιαλμανία δεν ήταν απλά μια μόδα για την Νέα Δημοκρατία την δεκαετία του 70. Με εξαιρέσεις, αποτέλεσε τον ιδεολογικό άξονα του κόμματος. Ο κ. Σαμαράς αντίθετα από αυτά που έλεγε πριν γίνει αρχηγός της ΝΔ και πρωθυπουργός, είναι “άξιος” συνεχιστής της σοσιαλμανίας της ΝΔ. Ο νόμος λογοκρισίας που η κυβέρνηση του θα περάσει είναι διαμετρικά αντίθετος προς στις αρχές ενός κόμματος, που θέλει να είναι φιλελεύθερο και δεξιό.
Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κάποιος, είναι η ταυτόσημη αντιμετώπιση όλων των ΜΜΕ σ’ αυτό το νομοσχέδιο. Δεν υπάρχει ίχνος αντίδρασης σε έναν νόμο λογοκρισίας, παρόλο που θα περίμενε κανείς ότι ο δημοσιογραφικός κόσμος θα ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητος σε θέματα ελευθερίας του λόγου. Αυτό το οργουελιανό τοπίο, γίνεται ακόμα πιο παράξενο αν σκεφτεί κανείς, ποιες ήταν οι αντιδράσεις στα ΜΜΕ μετά από την σύλληψη του «Γέροντα Παστίτσιου». Ή, αν πάμε πιο πίσω ακόμα σε ένα πιο σχετικό γεγονός, θα πρέπει να θυμηθούμε την μεγάλη αντίδραση που είχε δημιουργήσει ο νόμος της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την απαγόρευση της δημοσιοποίησης των προκηρύξεων των τρομοκρατικών οργανώσεων.
Δεν θα μπορούσε κανείς να βρει πιο απτό παράδειγμα σύνδεσης βίας και λόγου. Για παράδειγμα, η τρομοκρατική οργάνωση 17Ν μετά από κάθε δολοφονία έστελνε και μια πολυσέλιδη προκήρυξη στις εφημερίδες, οι οποίες φρόντιζαν να της δώσουν την μεγαλύτερη δυνατή προβολή. Οι τρομοκρατικές οργανώσεις με τις δολοφονίες τους, όχι μόνο εξόντωναν πολιτικούς αντιπάλους, αλλά αποκτούσαν και μια μεγάλη πανελλαδική πλατφόρμα για να εκφράσουν τις αριστερίστικες αμπελοσοφίες τους. Αν υπήρχε ποτέ νόμος λογοκρισίας που μπορούσε να στοιχειοθετήσει την σχέση βίας και λόγου, ήταν αυτός! Ο νόμος της κυβέρνησης Μητσοτάκη για τις προκηρύξεις των τρομοκρατών. Όμως, τότε τα ΜΜΕ, το ΠΑΣΟΚ, η τότε αριστερά (σήμερα Σύριζα και Δημάρ) καθώς και ο νυν υπουργός Δικαιοσύνης κ. Ρουπακιώτης, είχαν ορθά και σφόδρα αντιδράσει σε έναν νόμο που θα έβαζε το κράτος να ελέγχει τι μπορούν και τι δεν μπορούν να δημοσιεύουν οι εφημερίδες.
Η τότε τους αντίδραση σε ένα νόμο λογοκρισίας, και η σημερινή υποστήριξη τους σε ένα ακόμα πιο αντιφιλελεύθερο και λογικά αστήρικτο νόμο λογοκρισίας, είναι ένα καραμπινάτο παράδειγμα υποκρισίας. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα, αν σκεφτεί κανείς ότι η πολιτική τάξη που έχει αφήσει την Ελλάδα να γίνει ένα ελεύθερο πεδίο εγκληματικότητας, αποφάσισε ξαφνικά ότι θα είναι πρέπον να αρχίσει να αστυνομεύει απόψεις. Ο ίδιος ο υπουργός που δίνει άδειες σε δολοφόνους και βιαστές να βγαίνουν από την φυλακή και που επιπλήττει “αυστηρούς” στο έγκλημα δικαστές ως «ακτιβιστές», είναι ο υπουργός Δικαιοσύνης που έχει αποφασίσει ότι οι σκέψεις και ο λόγος του πολίτη εμπίπτει στις αρμοδιότητές του.    
Το βράδυ του Σαββάτου στα Κτίσματα Ιωαννίνων ένας Αλβανός κακοποιός, που πιθανότητα το έσκασε πρόσφατα από τις φυλακές,  αφού λήστεψε 30 κατοίκους σε ένα καφενείο, σκότωσε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων στο σπίτι τους. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ: «οι αστυνομικοί πάγωσαν όταν βρήκαν νεκρό το άτυχο ζευγάρι! Σύμφωνα με τον καθηγητή Ιατροδικαστικής Θεόδωρου Βουγιουκλάκη, οι δύο ηλικιωμένοι είχαν χτυπηθεί με πρωτοφανή αγριότητα στο κεφάλι πάνω στα κρεβάτια τους, ίσως και μέσα στον ύπνο τους! Ο άγνωστος δράστης είχε παραβιάσει την πόρτα του σπιτιού και είχε αιφνιδιάσει τους άτυχους ηλικιωμένους. Τους σκότωσε, άρπαξε τα κλειδιά του αγροτικού και διέφυγε με αυτό.»
Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε τους κυρίους Σαμαρά και Ρουπακιώτη να εξηγούν στους κατοίκους των Κτισμάτων Ιωαννίνων ότι μπορεί οι εγκληματίες να αλωνίζουν ελεύθερα την περιοχή τους, αλλά σύντομα το κράτος θα αφιερώνει χρόνο και χρήμα για να αστηνομεύει τις απόψεις τους μήπως και είναι ρατσιστικές. Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε τους κυρίους Σαμαρά και Ρουπακιώτη να εξηγούν στους συγγενείς των δολοφονηθέντων ηλικιωμένων, γιατί η δολοφονία των δικών τους συγγενών είναι στα μάτια της ελληνικής δικαιοσύνης κατώτερης σημασίας, γιατί απλούστατα τα θύματα ήταν Έλληνες, ο θύτης Αλβανός και ο λόγος του όπως δήλωσε στην αστυνομία: «Γιατί έτσι μου ήρθε!».
Ο κατεξοχήν στόχος τέτοιων νομοθετημάτων, όπως αυτό που σύντομα θα περάσει η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά, δεν είναι η ρατσιστική βία ούτε και η Χρυσή Αυγή. Σκοπός είναι η στοχοποιήση και η περιθωριοποίηση όλων των Ελλήνων πολιτών που βρίσκουν την εισβολή των λαθρομεταναστών και το πολυπολιτισμικό μέλλον που ετοιμάζεται γι’ αυτούς χωρίς αυτούς ως μια νέα εθνική τραγωδία.
Όπως έγραψε ο μπλόγκερ aulus στο mos maiorum, «τα όρια του τι θεωρείται ρατσισμός από τους προοδευτικούς είναι εξαιρετικά ελαστικά: πρακτικά θεωρείται ο,τιδήποτε δεν περιγράφει την (λαθρο)μετανάστευση ως αυτονόητα θετική, ωφέλιμη, αναγκαία, αναπόφευκτη. Και η παραμικρή επιφύλαξη δεν συγχωρείται, η αλήθεια δεν αποτελεί άλλοθι.»  Σκοπός αυτού του άθλιου νομοθετήματος είναι να περιορίσει το δημόσιο λόγο στα στενά ιδεολογικά όρια που βολεύουν την άκρα αριστερά, μιας και θα ήταν υπερβολικά δύσκολο να πεισθεί δημοκρατικά ένα ολόκληρο έθνος στην αυτοακύρωση του.
Είναι κατανοητό γιατί ο κ. Ρουπακιώτης και οι όμοιοι του θέλουν να περάσει ένας τέτοιος νόμος. Η αριστερά δεν πιστεύει στο δικαίωμα του ατόμου να σκέφτεται και να μιλά ελεύθερα. Αλλά οι, υποτίθεται κατεξοχήν, εκπρόσωποι των αρχών της αστικής δημοκρατίας, τι δουλειά έχουν με τέτοια νομικά τερατουργήματα;

Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ 12ΘΕΪΣΤΗ ΙΕΡΕΑ, ΣΤΟΥΣ ΑΓ(Ρ)ΙΟΥΣ ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ"...

Η Απάντηση στο άρθρο του Ευσταθίου Κολλά στην "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ"
Η ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΔΩΔΕΚΑΘΕΟΝ
ΔΕΙΓΜΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΟΡΘΟΦΡΟΣΥΝΗΣ


Ιερεύς Πευκέστας Κάρανος

Ορθόδοξος Δωδεκαθεϊστής Θεολόγος, Ιερεύς του Πανσέπτου Ιερατείου της Σεβάσμιας Ελληνικής παραδόσεως.
 
Τελευταία, επιχειρείται και πάλι από ορθόφρονες νοσταλγούς του λαμπρού θρησκευτικού παρελθόντος, μία λαμπρά   επιστροφή  στο φώς της θρησκευτικής ζωής.   Μια προσπάθεια σεβάσμιων προσώπων, που γνωρίζοντες το ύψος της αξίας της Θεοσέβειας και της Φιλοσοφίας των Ελλήνων προγόνων μας, προσπαθούν, με καταφανή σοβαρότητα, να επαναφέρουν το δωδεκάθεον, το οποίον εσέβοντο οι επιφανείς Φιλοσόφοι πρόγονοι μας όπως οι: Όμηρος, Ησίοδος, Σόλων, Αισχύλος, Πίνδαρος, Σοφοκλής, Ευριπίδης, Σωκράτης, Αντισθένης, Πλάτων, Αριστοτέλης, Φιλόλαος, Μένανδρος, Επίκουρος, Ζήνων. Όλοι αυτοί, και πολλοί άλλοι, μίλησαν και ετίμησαν το Δωδεκάθεον.
Οι Έλληνες αυτοί Φιλόσοφοι του Ελληνικού λόγου ( = αλήθειας),  δεν θεωρούνται και δεν είναι Πρόδρομοι και Διδάσκαλοι κανενός Χριστιανισμού. Δεν είναι Χριστιανοί προ Χριστού, όπως τους αποκαλεί η Χριστιανική Εκκλησία, αφού δεν τους τιμά και δεν τους διδάσκει. Την αναγνώριση, του βάθους, του πλούτου, και της μεγάλης αξίας και αποστολής που έχει για ολόκληρο τον κόσμο η Θεοσέβεια των Δωδεκαθεϊστών, φαίνεται από τον σεβασμό που τρέφουν στον Έλληνα Μεγάλο Δωδεκαθεϊστή ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ και στην Φιλοσοφία της γλώσσας των προγόνων μας, την γλώσσα των Ελλήνων , την γλώσσα μας την οποίαν και εχρησιμοποίησαν οι Χριστιανοί μη μπορώντας να πράξουν αλλιώς αφού ήτο η γλώσσα της Οικουμένης.
Η Θεοσέβεια και η Φιλοσοφημένη Ελληνική γλώσσα, φαίνεται και στα θρησκευτικά ήθη και έθιμα των Δωδεκαθεϊστών Ελλήνων , σχετικά με την εορτή της 25ης Δεκεμβρίου, του Ηλιοστασίου,  των Ισημεριών, των Αναστεναρίων, των Φώτων, τα διάφορα νεκρικά έθιμα, αφού πρώτα, βεβαίως, διετήρησαν  το αληθινό περιεχόμενο τους.
Ένα ιερό καθήκον που Θεόπνευστα έπραξε η Ορθόδοξος Δωδεκαθεϊστική  Θρησκεία μας, είναι το ότι  θεμελιωμένη στις βάσεις της θεοσέβειας, έδωσε το πραγματικό, το αληθινό της περιεχόμενο. Και είναι, ομολογουμένως, ιστορική αυτή η συνάντηση του νέου Ελληνισμού με τον Αρχαίο Ελληνισμό, γιατί συνοδοιπορούν αρμονικότατα και αλλάζουν τον ρουν όχι μόνον της Ελληνικής αλλά και  της παγκόσμιας ιστορίας.
Αυτή η ιστορική πραγματικότητα δεν αγνοείται από τους Έλληνες  της θρησκευτικής ακμής του παρελθόντος, που γνωρίζοντες καλά  το πραγματικό βάθος της Ελληνικής Θεοσέβειας και την ιερότητα και το βάθος της Ελληνικής γλώσσας, προσπαθούν να επιστρέψουν στην  θρησκευτική ανάσταση του λαμπρού παρελθόντος.
Η αρχαία Ελληνική θρησκεία ήταν μια κατάσταση ανύψωσης αξιών, όταν οι θεοί έφταναν σε δυσθεώρητα επίπεδα. Γι' αυτό και τα φωτεινά πνεύματα της αρχαιότητας, υπεστήριξαν σθεναρά, αυτή την  ανθρωπομορφική υψιπετή αντίληψη του Θείου. Αλήθεια, ποιος ηθικός χαρακτήρας δεν θα δεχόταν τον πανίσχυρο  " πατέρα των θεών" Δία;
Όλοι θα πρέπει να τιμάμε το παρελθόν μας, αλλά όχι, και ποτέ, με τρόπο που θα υποτιμά τη νοημοσύνη μας. Τώρα πλέον  υπάρχει χώρος στην εποχή μας για νέους φιλοσόφους αυτοκράτορες Ιουλιανούς, που θα κατατροπώσουν τους σύγχρονους  Θεοδοσίους. Η ιστορία έχει λάβει την πορεία της και ο Έλληνας έχει αγκαλιάσει το Ορθόδοξο ΔΩΔΕΚΑΘΕΟΝ, την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ του, και την θεωρεί τροφό του και πνεύμονα του.

Το  ΔΩΔΕΚΑΘΕΟΝ  αντιστάθηκε στην εποχή της πνευματικής Χριστιανικής παρακμής του Ελληνισμού. Η Χριστιανική θρησκεία είναι  ένα συνονθύλευμα Ανατολικών δοξασιών  και οι απόψεις της ένας κυκεώνας παλαιών και ξένων προς τον Ελληνισμό απόψεων. Το  ΔΩΔΕΚΑΘΕΟΝ  δίδει ώθηση και πνοή στον Ελληνικό πολιτισμό. Οι μεγάλες ιδέες της αρχαιότητας και τα Ιδανικά της επεβίωσαν (=εξακολουθούν να υπάρχουν) και μεταφέρθηκαν στην σημερινή Ελλάδα, μέσω του Δωδεκαθέου  .
  • Ο Λεωνίδας έγινε Παλαιολόγος και Αθανάσιος Διάκος.
  • Ο Σωκράτης έγινε Γεώργιος Πληθών (Γεμιστός), και Ρήγας Φεραίος.
  • Ο Φειδίας έγινε Γιαννούλης Χαλεπάς, Βάσος Φαληρέας  και Λεωνίδας Δρόσης.
  • Ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής  και ο Ευριπίδης δεν έγιναν τίποτε, διότι οι Χριστιανοί απαγόρευσαν την Τραγωδία.
  • Ο Αριστοφάνης δεν έγινε τίποτε, διότι οι Χριστιανοί απαγόρευσαν την Κωμωδία.
  • Oι μουσικοί Τέρπανδρος, Τελεσίας, Θεόκριτος και Μεσομήδης   δεν έγιναν τίποτε, διότι οι Χριστιανοί απαγόρευσαν την Μουσική.
  • Οι αθλητές Μίλων του Κρότωνος, Αρραχίων της Φιγαλίας, Διαγόρας της Ρόδου, δεν έγιναν τίποτε, διότι οι Χριστιανοί απαγόρευσαν τον αθλητισμό.
  • Ο ιατρός ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ Ο ΚΩΟΣ και ο ΓΑΛΗΝΟΣ δεν έγιναν τίποτε, διότι οι Χριστιανοί απαγόρευσαν την Ιατρική.
  • Οι  Έλληνες μαθηματικοί Αρχιμήδης,  Πυθαγόρας, Κτησίβιος ο Αλεξανδρεύς, δεν έγιναν τίποτε, διότι οι Χριστιανοί απαγόρευσαν τα μαθηματικά.
  • Ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς δεν έγινε τίποτε, διότι οι Χριστιανοί απαγόρευσαν την τεχνολογία.
  • Η μαθηματικός Υπατία (415 μ.Χ.), έγινε στάχτη  αφού οι Χριστιανοί επέβαλαν "την θρησκεία της αγάπης".
Οι Έλληνες δεν άλλαξαν θρησκευτική λατρεία   αναζητώντας το αληθινό Φως. Αυτό κατακτήθηκε τα τελευταία εκατόν δύο και πλέον χιλιάδες χρόνια, οπότε η ευλογημένη Χώρα μας, (αυτός ο παλαιός περιούσιος λαός των Θεών, με τον υπόλοιπο Ορθόδοξο Δωδεκαθεϊστικό κόσμο), έγινε τόπος σεβασμού, καθώς εκατοντάδες Έλληνες μάρτυρες  κοσμούν την Ορθόδοξη Δωδεκαθεϊστική μας παράδοση.
Εμείς οι Έλληνες Δωδεκαθεϊστές ερευνήσαμε το λαμπρό μας παρελθόν, και  μελετήσαμε την αλήθεια της παραδόσεώς μας  και ελαμπρίνθημεν. Έχουμε την τιμή να εκπολιτίσουμε τόσους λαούς και να τους προσφέρουμε τον δρόμο της αλήθειας του Δωδεκαθέου, του θεμελίου του Δυτικού Πολιτισμού. Για χιλιάδες χρόνια ήδη ο Ελληνισμός έχει την ξεχωριστή του πορεία στον κόσμο μαζί με την Δωδεκαθεϊστική Ορθοδοξία του.
Το παρελθόν πρέπει να το τιμάμε με ειλικρίνεια και με σεβασμό και όχι με θεατρινισμούς και κούφια λόγια. Δεν είναι τιμή στην ιστορία μας η προβολή κάποιων παρωχημένων θεωριών περί ενός Θεού, που ήδη από τα πρώτα Βυζαντινά χρόνια της παρακμής είχαν παραφθαρεί και είχαν υποστεί την επιβολή Ανατολικών δοξασιών, όπως της λατρείας του Ιαχωβά και του Μολώχ.
Η παρακάτω παράγραφος είναι ο επίλογος που χρησιμοποιεί ο κύριος Κολλάς στην επίθεσή του εναντίον της Θεοσέβειας των Δωδεκαθεϊστών, την οποία και συμπεριλαμβάνουμε αυτούσια και χωρίς καμμία κριτική πρός κρίσιν των αναγνωστών.
Μόνον μία σημείωση:  «τα μωρά του κόσμου τούτου» είναι έκφραση που χρησιμοποιεί ο Σαούλ από την Ταρσό (Προς Κορινθίους Α΄ 1:27) και αναφέρεται στους Χριστιανούς.
«αλλά τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο θεός, ίνα καταισχύνη τα ισχυρά» «Σοφοί και ισχυροί» είναι οι Έλληνες.
«Δυστυχώς, είναι αλήθεια, ότι από τότε που έμειναν ασύδοτοι, να σκέφτονται και να μιλάνε και να εκφράζονται οι ανισόρροποι και τα μωρά του κόσμου τούτου, θα υποφέρουν οι γνωστικοί, αν δεν ληφθούν σοβαρά μέτρα προστασίας του κοινωνικού συνόλου».

[Σ.Σ.: Το άρθρο θα μπορούσε να ήταν τέλειο ή άψογο, αν ο συγγραφέας του δεν μιμούνταν το λεκτικό και την φρασεολογία της Εβραιοχριστιανικής μασονίας (πάνσεπτο, ορθόδοξο, σεβάσμιας κ.λ.π.). 
Και δεν έκανε το λάθος, να υμνήσει το ιερατείο και πάλι (αρχαίο), το οποίο και τότε ήταν καταραμένο, όπως το σημερινό. 
Και τότε οι ιερείς ήτανε μύστες (σκοταδιστές), όλοι αυτοί που αναφέρει στο άρθρο του ο αυτοαποκαλούμενος "ιερέας" (Όμηρος, Ησίοδος, Σόλων, Αισχύλος, Πίνδαρος, Σοφοκλής, Ευριπίδης, Σωκράτης, Αντισθένης, Πλάτων, Αριστοτέλης, Φιλόλαος, Μένανδρος, Επίκουρος, Ζήνων), ήταν κατ' ανάγκη "ευσεβείς", και όταν εναντιώθηκαν φανερά στις ανοησίες του παπαδαριού και των θρησκευτικών κέντρων εξουσίας (μαντείων), κινδύνεψαν σοβαρά, ή έχασαν εντελώς την ζωή τους. 
Η πιο πρόχειρη και χαλκευμένη κατηγορία Έλληνα Πολίτου στην αρχαία Ελλάδα (εξόντωση αντιπάλου), ήταν η "ασέβεια", η οποία επέσυρε και την ποινή του θανάτου. 
Σε τελική ανάλυση, δεν θα ξεφύγουμε από την αηδία της Εβραιοχριστιανικής μασονίας, για να πέσουμε στη Χάρυβδη, δηλαδή τον μυστικισμό και τα "άβατα", τα άφεγγα και τους σκοτεινούς χαλκευμένους γρίφους των Δελφών, όπου κι εκεί η Εκκλησία συγκέντρωνε την παγκόσμια οικονομία (δύναμη) στους κόλπους της (ο σκοπός), έχοντας φόβητρο και όπλο στα χέρια της πανίσχυρο, τον κεραυνοβόλο Δία.
Επιστροφή στις ρίζες μας, δεν σημαίνει ντε και καλά, ν' αρχίσουμε ξανά τις ανθρωποθυσίες (Ιφιγένεια)...]